[Not a valid template]Współczesny Luksor jest wielkim, ruchliwym miastem, leżącym na prawym brzegu Nilu. W starożytności na jego miejscu wznosiło się miasto opisywane prze Homera jako „stubramne Teby”.
W czasach rzymskich wybudowano na ich miejscu dwa, potężnie ufortyfikowane obozy rzymskie, od których Luksor wziął swoją nazwę. Arabskie el-Uksur oznacza ufortyfikowany obóz. Natomiast starożytne Teby wznosiły się pomiędzy dzisiejszym Luksorem i Karnakiem.
W olbrzymim niegdyś mieście Karnaku znajdowało się centrum kultu boga Amona i jego wielka świątynia.
Raz w roku, z okazji święta Opet ze światyni w Karnaku ruszała uroczysta procesja niosąca świętą barkę do świątyni Amona w Luksorze. Została ona zbudowana przez Amenhotepa III na fundamentach jeszcze wcześniejszej budowli, mierzyła około 260 m. Królowa Hatsepszut nakazała wybudować wzdłuż drogi procesyjnej sześć mniejszych budowli, w miejscach postoju świętej barki. Aleja łącząca dwie wielkie świątynie nosząca nazwę dromosu, została wybudowana w czasach XVIII Dynastii i otoczona posągami strzegących jej sfinksów. Potem święte barki podróżowały Nilem.
Wielką Kolumnadę w Luksorze wybudował Amenhotep III, tworzy ją 14 kolumn z kapitelami w kształcie rozchylonych kwiatów lotosu. każda ma 18 m wysokości i prawie 10 m obwodu. Po obu stronach kolumnady wznoszą się ściany z reliefami przedstawiającymi kolejne fazy święta Opet – jubileuszu królewskiego, podczas którego celebrowano boskie odrodzenie faraona, syna Amona, potwierdzając w ten sposób jego boską moc. Dalej rozciąga się wspaniały dziedziniec otoczony podwójnym rzędem kolumn, zamknięty od strony południowej salą hypostylową.
[Not a valid template]We wnętrzu znajdują się cztery przedsionki i pomieszczenia pomocnicze oraz główne pomieszczenie na świętą barkę. Ramzes II dobudował do świątyni pierwszy pylon udekorowany reliefami przedstawiającymi bitwę pod Kadesz w Syrii, a wewnątrz trzy dodatkowe pomieszczenia-sanktuaria na barki bogów Amona, Mut i Chonsu.
Dziedziniec Ramzesa II otoczony został perystylem złożonym z 74 kolumn papirusowych, ciągnących się w 2 rzędach i otoczonych 16 posągami faraonów. W części wschodniej powstał meczet Abu el-Haggaga (XIII w.) użytkowany do dzisiaj.
Z czasów Ramzesa pochodzą także dwa ogromne posągi stojące niegdyś przed bramą założenia, zachodni obelisk mierzący 21 m, wywieziono do Francji, wschodni szczęśliwie pozostał na miejscu.
