Według tradycji chińskiej, dzieje państwa zaczynają się od okresu Pięciu Cesarzy panujących od 2852 p.n.e. Pierwszym z nich był Huangdi, Żółty Cesarz.
Jednak dopiero dojście do władzy dynastii Shang, panującej od 1766 p.n.e., w epoce brązu, udało się potwierdzić historycznie dzięki odnalezieniu tabliczek wróżebnych na skorupach żółwi i kościach.
W tych zamierzchłych czasach ukształtowała się cywilizacja chińska, ze wszystkimi charakterystycznymi cechami i systemem wierzeń opartym na kulcie najwyższego bóstwa Shangdi lub bóstwa Niebios, siły wszechmocnej, pozbawionej formy cielesnej.
Najsłynniejszy chiński filozof, Konfucjusz (551-479 p.n.e.) uważał, że nie da się oszukać najwyższego bóstwa, ponieważ to ono kieruje losem ludzi, ich relacjami i ustala zasady, jakimi należy się kierować.
Istniało jednak wiele pomniejszych bogów, bożków i bóstw lokalnych, czczonych na równi z Shangdi i wypełniających jego wolę. Najwspanialszym miejscem kultu najwyższego bóstwa jest Świątynia Nieba, przemianowana później na taoistyczną.
Taoizm datuje się od czasów filozofa Laozi w VI w. p.n.e., był obok konfucjonizmu najważniejszym systemem Chin, łącząc w sobie elementy konfucjonizmu, szamanizmu, buddyzmu a potem także chrześcijaństwa i manicheizmu.
Buddyzm przybył do kraju z Indii i Azji Centralnej w czasie panowania dynastii Han, na miejscu rozwinął się w szkołach chan i Czystej Krainy. Obecnie jest najpopularniejszą religią w Chinach.
Elementem wspólnym dla wyznawców wszystkich religii jest kult przodków, dużą wagę przywiązuje się do szacunku dla osób starszych. Przodkom składa się ofiary z jedzenia, pali świece i modląc się. Miejscami kultu są groby, świątynie cmentarne i domowe kapliczki.
Sztuka chińska należy do najstarszych na świecie, sięgając swoimi początkami neolitu. Brązy pochodzące z II tys. p.n.e. charakteryzują się najwyższym poziomem technicznym i estetycznym, zdobione precyzyjnymi elementami, widocznymi dopiero przez szkło powiększające. Szczególną rolę odgrywał w nich wąż, dzięki zmianie skóry uważany za symbol odnawiającego się życia.
Z dynastią Qin (221 p.n.e. – 207 p.n.e.) wiąże się odkrycie monumentalnej komory grobowej w pobliżu grobowca Pierwszego Cesarza z ustawioną szyku, ceramiczną armią. Odnaleziono 8 tys. postaci żołnierzy, urzędników, koni i wozów oraz liczne przedmioty z brązu.
Głównym świętem w Chinach jest Nowy Rok (święto ruchome), będący jednocześnie Świętem Wiosny. Obchodzony jest na przełomie stycznia i lutego. Licznych turystów przyciąga spektakularne Święto Latawców, w Weifangu, w kwietniu każdego roku.
W czerwcu obchodzone jest Święto Smoka i Święto Lodu oraz Śniegu w Harbinie. Warto także zobaczyć bajecznie kolorowe święta kwiatów, z najlepiej znanymi w Kunmingu i Kantonie.
