[Not a valid template]Tunis:
Starożytna fenicka osada w VII w p.n.e. znalazła się we władaniu Kartaginy, od 146 r. p.n.e. rzymska, zdobyta przez Arabów w 670 r.
W XII w. stał się stolicą kraju i centrum piractwa na Morzu Śródziemnym, potem dostawał się kolejno w ręce Turków, Francuzów aż w 1956 r. został centrum niepodległej Tunezji.
Medyna, czyli starożytna dzielnica miasta została wpisana na listę UNESCO.
Oprócz niej do najcenniejszych zabytków Tunisu należą: warowna kasaba (górująca nad miastem forteca) wybudowana w IX w. i rozbudowana w XIII-XV w. z meczetem z 1231 r., Wielki Meczet zwany także Oliwnym (Djama Az-Zajituna) z 732 r., meczet Al-Kasr z 1106 r. i Sidi Jusuf z 1616 r.
Mauzoleum Sidi Ben Arus (1491-1654) oraz liczne pałace z XVII-XIX w.: Dar al-Bej, Dar Husajn, Dar al-Monastiri, Dar-Othman, Dar Ben Abd Allah.
Zespół pałacowy Bardo, dzieło tureckiego króla z XVII w., obecnie Muzeum Narodowe z najsłynniejszą i najpiękniejszą kolekcją rzymskich mozaik.
Madrasy – szkoły koraniczne z XVII-XVIII w.
Nową część miasta Francuzi wybudowali w okolicy Jeziora Tuniskiego, na wschód od starówki, charakteryzuje się elegancką, nowoczesną zabudową.
Wielką atrakcją turystyczną jest Międzynarodowy Festiwal Kartagiński, w lipcu i sierpniu, z przedstawieniami teatralnymi, pokazami tańców, koncertami. Większość widowisk [Not a valid template]odbywa się w pobliskiej (17 km.) Kartaginie, w rzymskim amfiteatrze.
Tutejsze bazary – suki – zachwycają rozmachem, bogactwem, kolorami i zapachami.
Na Souq el-Attarine można kupić perfumy, wonne olejki i esencje a Souq el-Trouk oferuje tradycyjne ubrania i tkaniny.
