Miasto położone jest na wybrzeżu Adriatyku, turystów przyciąga tutaj bizantyjski klasztor oraz grecka kolonia Apollonia. Osada ta została założona w 588 r. przez osadników z Koryntu i Kerkiry. Przewodził im kupiec o imieniu Gylax, od którego imienia pochodzi pierwsza nazwa koloni, Gylakeia.
Potem nadano jej imię na cześć jednego z głównych bogów greckiego panteonu, Apollina.
Osada wznosi się na łagodnym wzgórzu nad przepływającą doliną rzeką Aoos, kilka kilometrów od Adriatyku. Położona wśród żyznych ziem, znakomicie nadających się do uprawy winorośli i oliwek, w punkcie przecięcia się szlaków handlowych, na przełomie IV i III w p.n.e. stała się jednym z najbogatszych portów wybrzeża. W tym czasie przebudowano mury obronne a miasto zaczęło bić własną monetę. Port był w stanie przyjmować i obsługiwać do 100 statków równocześnie.
W 282 r. zajął ją król Epiru Pyrrus a wkrótce pojawił się tutaj także rzymski garnizon, co jednak nie uchroniło Apolloni przez zdobyciem i splądrowaniem przez Macedończyków w 210 r. Armia rzymska pozostała w mieście i po rozgromieniu kolejnych rywali, Apollonie nagrodzono autonomią.
Czego nie mogli dokonać wrogowie, uczyniła natura, wkrótce miasto zniszczyło trzęsienie ziemi, po którym osada z wolna opustoszała.
Obecnie stanowi rezerwat archeologiczny z dobrze zachowanym antycznym amfiteatrem, Odeonem oraz kolumnową fasadą świątyni Artemidy z przełomu I i II w.
Znajdziemy tu także pozostałości budynku konsula, biblioteki i łuku tryumfalnego. Nieopodal można zobaczyć niewielki klasztor i bizantyjską świątynię z XIII w., obecnie muzeum.
