Pod względem religijnym Albania jest krajem tolerancyjnym, mniejszości mogą rozwijać swoją kulturę bez przeszkód. Kwestie religii nie powodują konfliktów z przyjezdnymi chociaż dominuje islam.
Działa tu Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-albańskiego oraz Albański Kościół Prawosławny.
W starożytności kraj wchodził w skład Ilirii, zamieszkiwanej przez indoeuropejskich Ilirów, którzy z czasem wymieszali się z sąsiednimi Trakami i napływającymi na te tereny od VI w. Słowianami. W 168 r. został podbity przez Rzymian, stąd w wielu miejscach możemy oglądnąć zabytki architektury rzymskiej.
Po koniec IV w. Albania weszła w skład Cesarstwa Bizantyjskiego, a od IX w. na terenie tym istniało carstwo Bułgarii.
Pod koniec XV w. kraj zajęli Turcy, wprowadzając swoje zwyczaje, kulturę i architekturę. Jako pierwsi na islam zaczęli przechodzić wielcy feudałowie, chcąc zachować swoje majątki i władzę, po nich także reszta ludności.
Na listę światowego dziedzictwa UNESCO wpisano w 2008 r. miasto Berat, starożytne Antipatrea, założone w II w. p.n.e., stanowisko archeologiczne Butrint na miejscu greckiej kolonii i miasta portowego z VII w. p.n.e. (ważny ośrodek kultu Asklepiosa). Także Gjiroastra, zwane Srebrnym Miastem.
Mieszkańcy kraju mają gorący temperament, charakteryzuje ich ekspresyjny styl bycia, dynamiczna mowa ciała i żywa gestykulacja. Mężczyźni spędzają wieczory w kawiarniach, nad tradycyjnymi napitkami i kartami. Domeną kobiet jest dom i wszystkie obowiązki z nim związane, dlatego po 22 00 na ulicach raczej nie spotkamy Albanek.
Ogromną wagę przywiązuje się do gościnności. Przy powitaniu obowiązuje podawanie sobie ręki i tak samo jest przy pożegnaniu. Tak kobiety jak i mężczyźni na powitanie, całują się z bliższymi znajomymi w oba policzki.
Przed wejściem do domu lub mieszkania prywatnego, należy ściągnąć buty. Tradycyjnie gospodarz częstuje czarną kawą po turecku i słodkim poczęstunkiem.
W mniejszych miasteczkach nadal obowiązuje zwyczaj całowania starszej osoby, która przychodzi z odwiedzinami, w rękę.