Mieszkańcy są gościnni, bezkonfliktowi i życzliwie nastawieni do turystów. Cechy te bardziej widoczne są w mniejszych wioskach niż na terenach miast, przybyszom oddaje się własne dom, zaprasza na ogniska, tańce i wesela. Każde spotkanie towarzyskie obowiązkowo kończy się kieliszkiem domowej śliwowicy. Większość mieszkańców wyznaje prawosławie.
W Rumunii spotkamy wiele mniejszości etnicznych, wśród których są także Polacy. Skupiają się głównie na Bukowinie, gdzie tworzą społeczności skupione w Domach Polskich, kultywujących zwyczaje i religię. Są to głównie potomkowie górników z podkrakowskich kopalni soli w Bochni i Wieliczce, którzy przybyli wykonywać swój zawód na bukowińskie saliny w XVIII w.
Romowie stanowią niewielki procent populacji chociaż niektóre źródła podają, że jest ich w kraju nawet 3 miliony. Starowiercy zwani także Lipowianami zamieszkują wioski na wschodzie, w pobliżu Babadag i na Bukowinie w Lipoveni. Społeczność ta pozostała przy dawnych obyczajach i wierzeniach co czyni ich najciekawszą grupą etniczną w kraju. Wyznają odłam prawosławia powstały w Rosji w 1652 r.
Rumunia ma wielowiekową i skomplikowaną historię, która ukształtowała jej obecną kulturę i pozostawiła ślady w postaci licznych zabytków architektury. W 106 r. n.e. przed podbojem przez Imperium Rzymskie tereny te zamieszkiwali dzielni Dakowie, pochodzący z sąsiedniej Tracji. Cesarz Trajan w kilku wojnach, zwanych dackimi, przyłączył ich państwo do Rzymu. Najeźdźcy utrzymywali się tutaj do 273 r., kiedy musieli ustąpić pod naporem plemion germańskich nadciągających z północy.
W średniowieczu dwaj apostołowie z Konstantynopola, Cyryl i Metody, zaszczepili chrześcijaństwo w obrządku wschodnim i alfabet zwany cyrylicą. Wkrótce po ziemie te sięgnęli Węgrzy, w X w. obszar Transylwanii został przyłączony do królestwa Stefana I Świętego. Trzy wieki później Węgrzy sprowadzają do Rumunii niemieckich osadników aby zapewnić ziemią rozwój gospodarczy. W 1541 r. Siedmiogród wyodrębnił się jako niezależne księstwo pod zwierzchnictwem Turków. 1668-1918 Transylwania stanowi część Imperium Hansburgów .
Powstałe w XIV wieku księstwa wołowskie i mołdawskie w Karpatach zostały 2 wieki później włączone do Imperium Osmańskiego. W 1862 r. Aleksander Jan Cuza, mołdawski wielmoża, zjednoczył oba księstwa, które zawarły unię. Niestety Cuza zdecydował się przeprowadzić niekorzystną dla najbogatszych obywateli reformę agrarną, co stało się przyczyną buntu i wygnania władcy. Na jego miejsce powołano księcia Karola Hohenzollern-Sigmaringen za którego zjednoczono Hospodarstwo Wołoskie i Mołdawskie ogłoszone w 1881 r. królestwem.
