[Not a valid template]Miasto założył w IV wielu p.n.e. Aleksander Wielki w czasie swojej wyprawy na Bliski Wschód i do Indii. Dwieście lat później wraz z okolicznymi terenami zostało zajęte przez dynamicznie rozwijające się państwo żydowskie, do którego należało do rzymskiego podboju w 63 r. p.n.e. Pod panowaniem Rzymian nosiło nazwę Geraza.
Za czasów Trajana (98-117) miasto przeżywało swój największy rozkwit. Powstały wówczas najwspanialsze zabytki architektoniczne miasta, których pozostałości możemy oglądać do dziś. Za panowania bizantyjskiego cesarza Justyniana Wielkiego (527-565) wzbogaciło się o przynajmniej siedem wczesnochrześcijańskich kościołów.
Perscy Sasanidzi, najwięksi wrogowie Rzymian, zdobyli Jerash w 614 r., utrzymali się tutaj jedynie do podboju arabskiego w 636 r.
Jednak do zniszczenia miasta doprowadziły nie wrogie wojska ale siły natury, w 749 r. trzęsienie ziemi obróciło go w ruinę, z której nigdy się nie podźwignęło. W 1806 r. zostało ponownie odkryte przez niemieckiego podróżnika Ulricha Jaspera Seetzena.
Jeresh stanowi swoisty wehikuł czasu, najlepiej na świecie zachowało się tutaj rzymskie miasto, przebudowane tylko w niewielkim stopniu.
Listę licznych zabytków otwiera świątynia bogini Artemidy, patronki miasta. Zbudowano ją pomiędzy 150-170 r. przy głównej ulicy, cardo maximus. Monumentalne schody prowadzą do szerokiej bramy, potem otwiera się główna część świątyni z ołtarzem ofiarnym otoczonym kolumnadą. W 162 r. powstała świątynia Zeusa, z której przetrwało jedynie kilka potężnych kolumn, o wysokości 15 m. Monumentalne schody prowadziły stąd na Owalne Forum.
Północny teatr wybudowano w 165 r., w 235 został znacznie przebudowany i rozbudowany, obecnie odtworzono ścianę proscenium. Teatr południowy jest młodszy, z lat 81-96, posiada widownię mieszczącą 5 tys. widzów.
Ogromny hipodrom powstał pomiędzy I i III w., mógł zmieścić 15 tys. widzów, Sasanidzi wykorzystywali go do gry w polo.
Brama południowa ma kształt potrójnego łuku tryumfalnego, tuż za nią rozciąga się Owalne Forum o wymiarach 90 na 80 metrów. Otacza je 56 jońskich kolumn a wewnątrz wznosi się bizantyjska fontanna.
Zachował się także kompleks łaźni rzymskich z przełomu II i III wieku.
Około 191 r. powstała świątynia poświęcona nimfom wodnym – Nimfeum. Ma postać bogato zdobionej fontanny o półkolistym kształcie z dekoracyjnymi niszami na rzeźby. Woda spływa do misy w kształcie muszli, dolna część posiadała niegdyś obudowę z marmuru.
Równie unikalny jest zespół wczesnochrześcijańskich kościołów – św. Teodora wybudowany w 496 r. jako trójnawowa bazylika z pozostałościami mozaik, kościół biskupa Izajasz, z którego przetrwały jedynie mozaiki, św. Jana Chrzciciela z VI w. (poważnie zniszczony i św. Jerzego z VI w. W kościele św. św. Kosmy i Damiana przetrwały piękne mozaiki ułożone w skomplikowane wzory geometryczne. Budowla powstała w VI w.
