Koszyce to duże miasto we wschodniej części Słowacji, położone w historycznym regionie Abov ok. 20 km od granicy z Węgrami. Od strony wschodniej malowniczo otaczają je Góry Tokajsko-Slańskie, od zachodu wznosi się masyw Gór Wołoskich.
Miejsce, na którym stoją dzisiejsze Koszyce, było zamieszkiwane już w starszej epoce kamienia. W VII w. znajdowała się tutaj osada koczowniczych Awarów, wypartych wkrótce przez Słowian. Pod koniec XI w. miasto weszło w granice Węgier. W 1143 r. powstał, stojący do dziś klasztor benedyktynów w Krasnej nad Hornadem, obecnie w granicach miasta. Około 1270 r. rozpoczęto budowę murów obronnych mających chronić Koszyce przez kolejne wieki. W 1347 r. Ludwik Wielki podniósł je do rangi wolnego miasta królewskiego, jako pierwszy ośrodek miejski w Europie otrzymało wówczas herb.
Opactwo benedyktyńskie w Krasnej poświęcono w 1143 r. Na miejscu starej osady słowiańskiej i małego romańskiego kościoła, powstała obszerna, trójnawowa bazylika romańska z dwiema wieżami. Przed 1590 r. opactwo zostało opuszczone, w chwili obecnej pozostały z niego jedynie pięknie położone, malownicze ruiny.
Nie zachowały się także XIII-wieczne mury miejskie, jedynie dolne fragmenty, odsłonięte podczas wykopalisk pod powierzchnią rynku, tworzą skansen udostępniony turystom. Z 1250 r. pochodzi romańska kaplica św. Michała.
Najważniejszym zabytkiem Koszyc jest dominująca nad miastem, gotycka katedra św. Elżbiety z wieżą o wysokości 58,5 m. Jej budowę rozpoczęto z królewskiego rozkazu w 1380 r. Według legendy wspaniały, średniowieczny rzygacz w południowo-zachodnim rogu, został wykonany na podobieństwo żony majstra Stefana. Budowniczy miał w ten sposób zemścić się na niesfornej połowice, która nadużywała wina. We wnętrzu urzeka przepiękny ołtarz główny z lat 1474-77. Tworzy go największy w Europie, zachowany, zespół 48 gotyckich malowideł tablicowych. Stylistyka wskazuje na wpływy szkoły holenderskiej i szwabskiej. Pod podłogą katedry znajduje się krypta Franciszka Rakoczego, księcia siedmiogrodzkiego, przywódcy wielkiego powstania antyhabsburskiego w latach 1704-1711.
W XIV w. powstała wolno stojąca dzwonnica, kampanila, pokryta czterospadowym dachem. Pełniła funkcję dzwonnicy katedry św. Elżbiety stąd w środku powieszono ważący 7 ton dzwon kościelny poświęcony św. Urbanowi, patronowi winiarzy. Jeden z nagrobków wmurowanych w ścianę zewnętrzną pochodzi prawdopodobnie z IV w. z Cesarstwa Rzymskiego. Obecnie w budynku mieści się muzeum figur woskowych.
Z XVII w. pochodzi więzienie miejskie, zamienione na muzeum oraz klasztor jezuitów z kościołem Św. Trójcy, zwany uniwersyteckim, wybudowany w latach 1671-84.
W centrum mieści się filharmonia, pięć teatrów – w tym także węgierski i cygański, cztery muzea z ciekawymi zbiorami.
