[Not a valid template]Łotwa od wczesnego średniowiecza zamieszkiwana była przez plemiona bałtyckie i ugrofińskie. W XII wieku dostała się pod wpływy niemieckich zakonów rycerskich, kolonizujących te obszary. Niemcy wprowadzili do silnie pogańskiego kraju chrześcijaństwo, jednak stare tradycje utrzymywały się jeszcze bardzo długo.
Religia na Łotwie
Wpływy kultury niemieckiej widoczne są wyraźnie do dnia dzisiejszego, protestantyzm jest religią dominującą, obok prawosławia i najmniej licznych katolików.
Dopiero w XIX wieku Łotysze zaczęli doceniać i rozwijać własną kulturę, powstaje literatura w języku łotewskim, malarstwo i muzyka. Tożsamość narodową udało się utrzymać przez wieki obcej dominacji między innymi dzięki Świętom Pieśni, w czasie których śpiewano dainy, pieśni ludowe. Są to krótkie, rytmiczne strofy sięgające do tradycji pogańskiej, kultu natury, Słońca – Saule i jego narzeczonego Księżyca. Opisują miejscowe tradycje i zwyczaje, przeplatając wątki pogańskie i chrześcijańskie. Dawne święto duchów przemieniło się w święto boga Ligo a potem św. Jana.
Nowsze opowiadają o relacjach poddanego Łotysza, ciężko pracującego na roli, z jego panem-dziedzicem, Niemcem, utożsamianym ze złem a nawet diabłem. Autorem pierwszych zebranych i wydanych drukiem Dainas był Krisjan Baron.
Muzyka łączy w sobie tradycje plemion bałtyckich i Liwów, wykorzystując wiele tradycyjnych instrumentów jak kościane gwizdki, podobne do cytry kokle oraz aerofony.
Obyczaje i święta są mocno związane z tradycja przodków i założycieli rodu, nawiązując silnie do wierzeń przedchrześcijańskich.
Obchody Bożego Narodzenia nawiązują do kultu sił natury jako Święto Zimy (Ziemassvetki), mające swój początek w pogańskich obchodach przesilenia zimowego. Tradycja nakazuje aby w jego wigilię ciągnąć wokół domu drewnianą belkę, którą trzeba potem spalić jako symbol starego roku.
Grupa przebierańców, ketakas, w maskach niedźwiedzia, konia, kozy, żurawia lub śmierci wędruje od domu do domu śpiewając i tańcząc. Przyjmowani są wszędzie gościnnie jako niosący błogosławieństwo dla ogniska domowego i urodzaj w nadchodzącym Nowym Roku. Popularne są także wróżby, pieśni i gry, lanie ołowiu.
W Noc Świętojańską obchodzone jest Ligo lub Jani. Drzwi do domów, stajni, obór i stodół ozdabia się gałązkami jarzębiny, pokrzywy i liśćmi łopuchu, które mają bronić przed złymi czarownikami i niedźwiedziami. Śpiewane są dainy o pracy w polu i na pastwiskach, wyśmiewa się leniwych gospodarzy, którzy nie posprzątali domu i obejścia.
Ligotaji czyli Goście Świętojańscy wędrują od domu do domu, tańcząc i śpiewając, gospodarze częstują ich serem janowym przyprawianym kminkiem.
Mniej znane święto obchodzone jest 29 września, w dzień św. Michała czyli jesienne zrównanie dnia z nocą. Obchodzi się wtedy dożynki, pamiętające jeszcze czasy składania ofiary w postaci koguta lub barana bożkowi urodzaju Jumisowi.
Jedna odpowiedź na „Łotwa Kultura”