Kuchnia francuska uznawana jest za jedną z najlepszych na świecie. Wywarła przez wieki ogromny wpływ na tradycje kulinarne wielu krajów, nie tylko swoich bezpośrednich sąsiadów.
Kojarzona jest powszechnie z żabimi udkami, ślimakami, wspaniałymi serami i niezrównanymi winami oraz nieodłączną, puszystą i chrupiącą bagietką.
Jednak trudno jest mówić o jednolitej kuchni w różnorodnych pod względem kulturowym i klimatycznym regionach Francji. Można wyróżnić także tzw. kuchnię wysoką, na którą składają się drogie, tradycyjne dania przygotowane przez mistrzów kulinarnych oraz nową kuchnię opierającą się na daniach lekkich, zdrowych i przyrządzanych w kilka minut.
Śniadanie składa się najczęściej z bagietki lub smakowitego, słodkiego rogalika – croissanta, z dżemem lub masłem. Do tego pije się kawę, czekoladę lub świeżo wyciśnięty sok pomarańczowy.
Obiad jest posiłkiem dosyć obfitym, kilkudaniowym. Złożony jest z przystawek – entrée (bardzo często świeże owoce lub sałatki), dania głównego, serów, deseru i kawy. Kolacja jadana jest późno i składa się z dań ciepłych.
Według tradycji naleśniki przywiozła do Francji Katarzyna Medycejska w połowie XVI w. Od tego czasu uważane są za danie narodowe, podawane w rozmaitych wariantach. Serwowane są praktycznie na każdym kroku w restauracjach z szyldem Créperie.
Sery produkowane są w kraju w ogromnych ilościach i rodzajach. Szacuje się że jest ich około 500 gatunków.
Miękki camambert produkowany jest w Normandii od 1791 r., koniecznie z niepasteryzowanego, krowiego mleka. W procesie dojrzewania pokrywa się charakterystyczną, białą pleśnią, uwielbianą przez smakoszy. Oryginalny camembert jada się maksymalnie tydzień od daty produkcji. Powinien sprężynować przy lekkim naciśnięciu, posiadać wewnątrz barwę kremową, bez nacieków.
Z krowiego mleka wytwarza się także brie o delikatnej woni pleśni oraz dymu. Ser powinien mieć białą, aksamitną skórkę oraz biało-żółty miąższ o intensywnym smaku. Oryginalny brie produkowany jest wyłącznie w departamencie Sekwana i Marna pod Paryżem.
Roquefort to z kolei ostry ser owczy, niebieskawy, żyłkowany, wyrabiany w miasteczku Roquefort-sur-Soulzon. To jeden z najstarszych i najsłynniejszych gatunków, cenionym już przez starożytnych Rzymian. Dojrzewa w miejscowych jaskiniach, w odpowiedniej wilgotności i temperaturze 7˚C. Stanowi składnik sosów, farszów, dodatek do steków.
Specjalnością Pikardii, położonej na północy nad Kanałem La Manche są zupy jarzynowe oraz wspaniały suflet czosnkowy, flamique a porions. Puszysty suflet przygotowuje się z masła, mąki, mleka, jajek i utartego czosnku. Tajemnicą tego pysznego dania jest piana ubita z białek i delikatnie wymieszana z pozostałymi składnikami, tak aby nie opadła podczas pieczenia.
Miejscowym specjałem jest także aksamitny krem Chantilly, przyrządzany z mleka, śmietany i cukru oraz pâté de canard czyli pyszny pasztet z kaczych wątróbek.
Położona w północno-wschodniej części kraju, chłodna Alzacja, znana jest przede wszystkim ze znakomitych win i gęsich wątróbek – fois gras.
Tradycyjne choucroute przypomina nieco nasz bigos. Składa się na niego kiszona kapusta, golonka, schab, boczek, grillowane kiełbaski, marchewki, cebule, gęsi smalec, białe, wytrawne wino i wiele aromatycznych przypraw.
Normandia i Bretania słyną z owoców morza, zwłaszcza z tzw. podgrzybków św. Jakuba. Z jabłek produkuje się w tych regionach wspaniały cydr i calvados.
W położonej na południu, śródziemnomorskiej Prowansji, podstawę kuchni stanowi oliwa, ryby, owoce i warzywa, aromatyczne zupy i ratatouille – przyrządzana z duszonych warzyw. Na całym świecie słynne są mieszanki aromatycznych ziół prowansalskich.
