Zwana Żelazną Damą wieża jest najlepiej rozpoznawalnym obiektem Paryża, traktowanym także jako symbol Francji. Stoi w zachodniej części centrum stolicy, nad rzeką Sekwaną w północno-zachodnim końcu tzw. Pola Marsowego, gdzie w czasach rzymskich odbywały się ćwiczenia wojskowe.
Powstała specjalnie z okazji Wystawy Światowej, która miała miejsce w 1889 r., jako demonstracja wiedzy inżynierskiej i możliwości technicznych kraju.
Po 20 latach miała być rozebrana, ale jej konstruktor Gustaw Eiffel postanowił do tego nie dopuścić. W pobliżu szczytu założył labolatorium aerodynamiczne i meteorologiczne, przeprowadził także udane eksperymenty z telegrafem bez drutu, które ocaliły budowlę.
Ażurowa konstrukcja kratowa z kutego żelaza, wraz z zamocowaną na szczycie anteną mierzy 324 m. Pod wpływem wiatru kołysze się o 6-7 cm od pionu. Całość składa się z ponad 18 tys. metalowych części i 2,5 mln nitów, ważących w sumie 10 000 ton.
Wieża oparta jest na czterech potężnych podstawach, na wysokości 57,115 i 275 m. znajdują się tarasy widokowe. Trzeci jest dostępny tylko windą. Na szczyt prowadzi 1665 metalowych stopni, na szczęście działają również windy.
Pod koniec XX w. budowla została poddana zabiegom konserwatorskim, w wyniku których straciła na wadze prawie 1,5 tony. Zamontowano wówczas nowe oświetlenie, dzięki któremu jest widoczna także w nocy. W okresie świąt państwowych i Nowego Roku przyozdobiona jest małymi lampkami lub podświetlona w barwy narodowe. Co roku wieża jest malowana aby zapobiec rdzewieniu, zużywa się wówczas 50-60 ton farby.
Do 1929 r. była najwyższą budowlą na świecie, dopóki nie musiała oddać tego tytułu nowojorskiemu Chrysler Building.
twórcami projektu wieży byli dwaj architekci w biurze Gustawa Eiffela – Maurice Koechlin i Emile Nouguier. Po publicznym zaprezentowaniu projektu w 1884 r., Eiffel odkupił go wraz z wszystkimi prawami i w 1887 r. rozpoczął budowę, którą kierował Koechlin.
Początkowo wieża miała mieć kształt mostu nad Sekwaną, ale podłoże na brzegach rzeki było w tak złym stanie, że z pomysłu zrezygnowano. Ostatecznie zdecydowano się postawić ją na Polu Marsowym, w miejscu Wystawy Światowej.
Prace przygotowawcze rozpoczęto już w 1886 r., pod potężną konstrukcję zbudowano kamienne fundamenty, sięgające 14 m pod ziemię. Pomysł nie podobał się paryskim artystom – pisarzom, malarzom, rzeźbiarzom i architektom, którzy zorganizowali akcję protestacyjną, przeciwko budowie wieży. Nie przeszkodziło to jednak dalszym pracom, na które w sumie wydano 7,8 mln franków. Po upływie roku cztery słupy można było już połączyć w platformę i zamontować elementy metalowe z fabryki Levallois-Perret.
31 marca 1889 r. Gustaw Eiffel wywiesił na szczycie francuską flagę.