Dominika jest piękną wyspą na Morzu Karaibskim, w grupie Wysp Zawietrznych zaliczanych do Ameryki Południowej, w części archipelagu Małych Antyli.
Wyspy Nawietrzne zawdzięczają swoją nazwę usytuowaniu w południowej części Morza Karaibskiego, gdzie są mniej narażone na wiatry, wiejące głównie z północy.
Dominika położona jest pomiędzy Gwadelupą i Martyniką. Jest to górzysta wyspa pochodzenia wulkanicznego, pokryta pasmami górskimi z najwyższym szczytem Morne Diablotin (1 447 m n.p.m.).
Na Dominice znajduje się małe państwo wyspiarskie o tej samej nazwie, na które składa się jedna wyspa, granicząca od północy przez cieśninę z francuskimi wyspami Iles des Saintes i Marie-Galante, natomiast od południa, przez cieśninę Martynika – z Martyniką.
Posiada słabo rozwiniętą linie brzegową, niewielki zatoki we wschodniej części wybrzeża. Miejscami występują niewielkie plaże.
Na wulkanicznych stokach występują gorące źródła siarczane , z których wydobywa się solfatara – przegrzana para zawierająca wiele różnych pierwiastków. Leżąca na styku dwóch płyt tektonicznych wyspa jest aktywna sejsmicznie i wulkanicznie.
Tereny nizinne występują jedynie przy brzegu, reszta powierzchni jest górzysta. Szczyty Morne Diablotis i Morne Trois Pitons usytuowane są południkowo, wyznaczając łukowaty kształt wyspy.
Sieć rzeczna jest gęsta, ale rzeki są krótkie mając raczej kształt potoków i strumieni. Ich najniższy stan ma miejsce zimą, najwyższy latem. Wspaniałą atrakcją turystyczną są malownicze wodospady i progi, z najważniejszymi Roseau i Layon.
Większość kraju porastają wiecznie zielone lasy tropikalne, w których występują cedry, drzewa chlebowe i mahonie, z których pozyskiwane jest drewno o wyjątkowo pięknym kolorze i fakturze.
Drzewa spowite są wiotkimi lianami a spośród ich konarów wyrastają bajecznie kolorowe storczyki. Każdy zakątek wyspy porastają palmy z delikatnymi liśćmi.
Chociaż brakuje tutaj dużych ssaków, lasy zamieszkuje ogromna liczba gatunków ptaków. Do najpiękniejszych i najbardziej charakterystycznych należą kolibry.
Ustrój
Dominika jest republiką demokratyczną i członkiem Wspólnoty Narodów. Na czele państwa stoi prezydent, wybierany na 5 lat przez parlament. Władza ustawodawcza należy do jednoizbowego parlamentu wybieranego w wyborach powszechnych i prezydenta.
Władza wykonawcza należy do prezydenta i powołanego przez niego rządu.
Ludność i religie
Większość mieszkańców to potomkowie czarnych niewolników, przywiezionych z Afryki w XVIII w. Dominika jako jedyna z wysp karaibskich zachowała populację rdzennych Indian, żyjących na wschodnim wybrzeżu.
Chociaż językiem urzędowym jest angielski, duża część ludności posługuje się dialektem języka francuskiego o nazwie patois.
Około 80% mieszkańców to katolicy, istnieje także kilka gmin protestanckich. Spotkamy tu także niewielką grupę wyznawców bahaizmu, religii monoteistycznej, mającej swoje początki w XIX – wiecznej Persji. Jej podstawą jest wiara w duchową jedność całej ludzkości, dlatego łączy w sobie elementy judaizmu, chrześcijaństwa i islamu.
Krótka Historia
Wyspa, zamieszkiwana wówczas przez Indian Karaibów i Arawaków, została odkryta 3 listopada 1493 r. przez Krzysztofa Kolumba i nazwana na cześć Dnia Pańskiego, czyli niedzieli (hiszp. El Domingo).
Od 1632 r. zaczęła być kolonizowana przez Francuzów, których w 1763 r. wyparli Anglicy. W latach 1871-1940 była częścią Brytyjskich Wysp Podwietrznych, a w 1958-1962 należała do Federacji Indii Zachodnich.
Kraj uzyskał niepodległość dokładnie w rocznicę odkrycia 3 listopada 1978 r.
