Kompleks Angkor obejmuje ogromny teren dawnej stolicy Imperium Khmerów, wypełniony przez kamienne pałace i świątynie.
Wzdłuż brukowanych dróg ciągną się rzędy rzeźbionych kolumn, wielopiętrowe, kaskadowe konstrukcje i gigantyczne twarze bogów pokryte zielonym mchem. Największe z budowli otoczone są szerokimi fosami, w których kwitną egzotyczne kwiaty.
Angkor oznacza w języku khmerskim „miasto” lub „święte miejsce”. Leży kilka kilometrów od Siem Reap w północno-zachodniej części kraju.
Największa świątynia zespołu – Angkor Wat została zbudowana przez władcę Imperium Khmerskiego Surjawarmana II na cześć boga Wisznu, jednego z najważniejszych bóstw hinduizmu. Król jako wszechwładny władca identyfikował się z Wisznu.
Władcy wprowadzili do Imperium kult dawaradży czyli królów-bogów, zaczerpnięty prawdopodobnie z Jawy. Panowali posługując się boskim autorytetem, przypisując sobie ponadnaturalną potęgę dzięki czemu otaczani byli przez poddawanych czcią i słuchani pokornie. Wszystkie zasoby państwa przeznaczono na podtrzymywanie kultu, czego wyrazem był także wspaniały Angkor. Ustanowiono kapłanów, którzy z czasem utworzyli niezwykle potężną kastę, mieli poświęcić się tylko jednemu zadaniu – podtrzymywaniu wiary w boga-władcę.
Przy budowie monumentalnego kompleksu pracowało 5 tys. rzemieślników i ponad 50 tys. robotników. Wykonany został z twardego laterytów o pięknej, czerwonej barwie przechodzącej w ciemnobrązową.
Na jednej ze ścian świątyni wykuto na powierzchni 900 metrów prawie 20 tys. postaci w scenach z mitologii hinduistycznej i życia dworu. Do najsłynniejszych należy ubijanie Morza Mleka przez bogów i demony, w celu wydobycia z głębin eliksiru nieśmiertelności. Reliefy w większości odznaczają się subtelnym pięknem, precyzją, dbałość o detal, symetrię i proporcję.
Płaskorzeźby początkowo malowano wieloma kolorami, które pięknie harmonizowały z pokrytymi złotem wieżami Bajonu.
Buddyjska świątynia Bajon powstała z rozkazu króla Dżajawarmana VII. Posiada 54 wieże ozdobione lekko uśmiechniętymi twarzami Buddy Awalokiteśwary, uosabiającymi współczucie. Bajon stanowi część kompleksu Angkor Thom obejmującego wcześniejsze świątynie Baphuon, Phimeanakas, pałac królewski i wiele innych. Ostatnią z wybudowanych tutaj świątyń jest Prasat Top, zwana także Mangalartha, konsekrowana w 1295 r.
Angkor Thom powstało na planie kwadratu otoczonego murami o wysokości 8 m i fosą, dokładnie w połowie każdego z boków znajdują się bramy i drogi prowadzące do centralnej świątyni Bajon. Południowa brama leży około 7 km na północ od Siem Reap i 2 km od Angkor Wat.
