Na Dominice panuje katolicyzm, drugą co do wielkości religia jest protestantyzm, jednak spotkamy także tradycyjne wierzenia karaibskie i pochodzące z Czarnego Lądu.
Językiem urzędowym jest angielski, chociaż duża część mieszkańców mówi w patois, języku kreolskim na bazie francuskiego używanym na wyspach Małych Antyli. Do zapisu używa się, tak jak przy francuskim, alfabetu łacińskiego.
Populacja wyspy to w większości potomkowie afrykańskich niewolników, przywiezionych do pracy na plantacjach. Jako jedyna z karaibskich wysp jest nadal zasiedlona przez liczącą około 3 tys. prekolumbijskich Indian Arawaków i Karaibów. Dzisiaj potomkowie Karaibów zamieszkują rezerwat The Kalinago Barana Auté, gdzie kultywują tradycję i obyczaje przodków.
Największym bogactwem wyspy jest nieskażona cywilizacją przyroda. Można tu podziwiać deszczowe lasy, jeziora, wodospady i wulkaniczne gejzery. Na wybrzeżach cudowne, złociste plaże, otoczone przez bajecznie kolorowe rafy koralowe. Mieszkańcy są bardzo przywiązani do otaczającego ich piękna przyrody, stąd symbolem kraju jest kwiat Bwa Carib.
Najważniejszym ośrodkiem kulturalnym kraju jest stolica Roseau, znana niegdyś jako Charlotte Town. Znana z ogromnej ilości terenów zielonych i ogrodu botanicznego State Town z rosnącymi tutaj drzewami czerpni gujanskiej.
W poszukiwaniu śladów przeszłości miasta można się udać na dawny targ niewolników, Dawbiney Square czy do Dominican Muzeum.
Mieszkańcy utrzymują początkowo dystans do przyjezdnych, jednak jeśli przedstawimy się serdecznie, bariery znikają. Mawiają także, że wszyscy na wyspie są ze sobą w jakiś sposób powiązani.
Pokrewieństwo rozciąga się poza rodzinę i więzy krwi, rozciąga się poprzez małżeństwa i przyjaźnie, tak z ludźmi z wiosek jak i pozostałymi. Dobra materialne dzieli się pomiędzy siebie, a dzieci są wychowywane wspólnie. Wiele rodzin żyje z pieniędzy przysyłanych przez krewnych, którzy wyjechali do USA.
Gospodarstwo domowe może być prowadzone zarówno przez kobietę, jak i przez mężczyznę. Rodzina ma kształt nieco inny od modelu europejskiego. Dom może zamieszkiwać osoba samotna, kobieta z dziećmi, którą partner tylko odwiedza lub wielopokoleniowa rodzina. Podwórko dzielą ze sobą rodziny, powiązane najczęściej matriarchalnie.
Bigamia jest zakazana przez prawo, małżeństwa są najczęściej zawierane wewnątrz jednej klasy społecznej i wyznania.
