Caernarfon to portowe miasto, będące stolicą walijskiego hrabstwa Gwynedd. Leży ono na wschodnim brzegu Cieśniny Menai, naprzeciwko wyspy Anglesey.
Okolica obfituje w zasoby naturalne, co sprawia, ze osadnictwa na terenie dzisiejszego Caernarfon sięga czasów prehistorycznych. Udokumentowano, ze w tym regionie w czasach starożytnych żyły plemiona celtyckie. Rzymski fort, zwany Segontium, powstał tu około roku 80 naszej ery. Rzymianie chcieli zaprowadzić porządek i zmusić do posłuszeństwa Celtów. Po opuszczeniu Walii i całej Brytanii przez Rzymian w V wieku, Caernarfon stało się częścią Królestwa Gwynedd. W XI wieku, Wilhelm I, król Anglii, nakazał rozbudowę fortu w Caernarfon, tak aby ułatwić podbój Walii przez Normanów.
W XIII wieku Llywelyn ap Gruffydd, władca Gwynedd, odmówił złożenia hołdu Edwardowi I, królowi Anglii, co stało się przyczyną politycznego i militarnego konfliktu. Bunt Walijczyków skłonił Anglików do podbój Gwynedd, a następnie dalszej rozbudowy zamku w Caernarfon, który w rękach angielskich stał się jedną z największych i najbardziej imponujących fortyfikacji wybudowany przez Anglików w celu kontroli Walii. W 1282 powstało hrabstwo Caernarfonshire, założone zgodnie z angielskim podziałem administracyjnym.
Wstąpienie na angielski tron dynastii Tudorów złagodziło stale rozbudzane działania wojennych między angielskimi i walijskimi rodami z okolic Caernarfon. Sprawiło to, że miasto zaczęło tracić na znaczeniu, by od początku XIX wieku ponownie rozwijać się, tym razem jako główne centrum turystyczne regionu, ze świetnie prosperującym portem i przystanią jachtową.