Loch Ness jest drugim pod względem głębokości jeziorem w Wielkiej Brytanii. Znajduje się w szkockich górach, ma powierzchnię 56,4 km2, o długości 35 km i szerokości 1,5 km. W rzeczywistości jest to kilka połączonych jezior pochodzenia lodowcowego, które przez wstrząsy tektoniczne stworzyły jeden zbiornik wodny.
Loch Ness jest również domem najbardziej znane potwora, nazywanego pieszczotliwie Nessie. Z opowieści ludzi, którzy go podobno widzieli wynika, że ma on długą i giętką szyję, która czasem wystaje z wody. To właśnie dzięki legendzie po potworze z Loch Ness jezioro to stało się najbardziej znanym szkockim zbiornikiem wodnym.
Głębokość jeziora Loch Ness była przez wiele lat przedmiotem dyskusji. Wcześniejsze pomiary sonarem, wykazały, że powinno mieć około 300 metrów głębokości, ale zostały one odrzucane, jako niewiarygodne. W 1991 roku grupa badawcza Loch Ness Project, przeprowadziło kompleksowe badanie topografii jeziora. Okazało się, że w najgłębszym miejscu wynosiła ona 227 metrów.
Do Loch Ness wpływa dziewięć rzek, z których każda niesie cząstki torfu, przez co widoczność wynosi nie więcej niż 10 metrów. Najważniejsze z rzek, to: Oich, Moriston, Allt Saigh, Foyers, Farigaig i Enrick. Jezioro ma pojemności ponad 7 km3 i zawiera w sobie więcej wody niż wszystkie jeziora Anglii i Walii razem wzięte.
Jedyna wyspa na jeziorze nazywa się Cherry Island i jest unikatowym przykładem crannog, sztucznej wyspy, usypanej przez człowieka w czasach neolitycznych. W odróżnieniu od wielu innych crannog, zrekonstruowanych przez archeologów, ta wyspa zachowała swój oryginalny kształt.