Oficjalna nazwa: Wyspy Cooka
Oryginalna nazwa: Cook Islands, Kūki 'Āirani
Stolica: Avarua
Ludność: 18 740
Powierzchnia: 236,7 km²
Język: angielski i maoryski
Waluta: 1 dolar nowozelandzki = 100 centów
Wyspy Cooka to samorządne terytorium stowarzyszone Nowej Zelandii. Państwo nazywa się tak samo jak wyspy, na których jest zlokalizowane, a których razem jest piętnaście. Cechą charakterystyczną jest gigantyczna wyłączna strefa ekonomiczna o powierzchni miliona ośmiuset kilometrów kwadratowych, co daje niemal sto tysięcy kilometrów kwadratowych w przeliczeniu na jednego mieszkańca i jest to obszar ponad pięć i siedem dziesiątych raza większy niż całe terytorium Polski.
Warunki naturalne.
Wyspy Cooka podzielone zostały na dwa łańcuchy- północne i południowe, przy czym w skład południowych wchodzi największa z wysp i jedyna o genezie wulkanicznej- Rarotonga. Pozostałe wyspy są atolami, na których uprawia się palmy kokosowe i cytrusy. Wokół wysp prowadzone są połowy pereł naturalnych.
Niesamodzielna niepodległość.
Status Wysp Cooka jest nieco niejasny. Doprecyzowane są wprawdzie zasady współpracy rządu lokalnego i Nowej Zelandii, jednak są one w dużym zakresie płynne, i to aż do tego stopnia, że obie strony mogą w dowolnym czasie wypowiedzieć umowę stowarzyszeniową. Zakres kompetencji lokalnych władz jest bardzo szeroki, bo mogą one na przykład nawiązywać samodzielne stosunki z państwami i organizacjami, co po konsultacji z władzami Wysp Cooka może zrobić za nie także Nowa Zelandia.
W obecnym kształcie Wyspy Cooka stały się państwem stowarzyszonym Nowej Zelandii dopiero trzydzieści lat temu, kiedy Stany Zjednoczone zrezygnowały z roszczeń do czterech z piętnastu atoli północnego łańcucha.
Każdego roku wyspy odwiedza około trzydziesty tysięcy turystów- liczba stosunkowo niewielka, ale i wyspy te nie są wybitnie dobrze znane, ani tez nie oferują atrakcji szczególnie wyjątkowych i godnych zauważenia, a niedostępnych w żadnym innym zakątku świata.
