Oficjalna nazwa: Boliwariańska Republika Wenezueli
Waluta: BOLIWAR FUERTE (VEF)
Języki: hiszpański
Liczba ludności: 30 102 382
Powierzchnia: 916 445 km²
Religie: rzymski katolicyzm, protestantyzm
Stolica: Caracas
Państwo leży w północnej części Ameryki Południowej, nad Oceanem Atlantyckim. Od zachodu graniczy z Kolumbią, od południa z Brazylią, od wschodu z Gujaną. Jako republika federacyjna składa się z 22 krajów związkowych, jednego terytorium federalnego i 72 dependencji.
Nazwa Venezuela oznacza „mała Wenecja”, jak nazwał kraj Amerigo Vespucci, widząc domy u ujścia jeziora Maracaibo. Tereny te zamieszkiwały plemiona indiańskie, do przybycia Krzysztofa Kolumba do ujścia Orinoko w 1498 r., i rozeszła się pogłoska o legendarnym złotym mieście – El Dorado. Od tego czasu rządy przejęli Hiszpanie, od 1830 r. Wenezuela jest samodzielną republiką.
Geografia:
Na północnym zachodzie rozciągają się łańcuchy górskie Andów, na zachodzie Andy Północne, następnie Andy Karaibskie z najwyższym szczytem Bolivar (5002 m n.p.m.), rozdzielone jeziorem Maracaibo i Zatoką Wenezuelską.
W środkowej części Nizina Orinoko, przechodząca na południu i południowym wschodzie w Wyżynę Gujańską z Pico de Neblina (3014 m n.p.m.), górami stołowymi Sierra Parima, Sierra Pacaraima, Sierra Marahuaca gdzie występują częste trzęsieniami ziemi.
Wybrzeże jest silnie rozczłonkowane z licznymi zatokami – Wenezuelską, Paria, Triste i Cariaco, półyspami, lagunami i wyspami, największa to Margarita (1029 km²).
Główną rzeką kraju jest Orinoko, tworząca rozległą deltę przy ujściu do Oceanu, jej dopływami są Ventuari, Caura, Caroni, Meta, Arauca i inne.
Rzeki te znane są z licznych, niezwykle spektakularnych wodospadów, progów rzecznych i katarakt, największym z wodospadów jest Salto del Angel o wysokości 1054 m na rzece Caroni.
Na południu Orinoko łączy się z systemem Amazonki. Tereny te porastają wiecznie zielone, wilgotne lasy równikowe z nieprzebranym bogactwem roślin i zwierząt.
Wzdłuż wybrzeża rosną egzotyczne lasy mangrowe, tworzone przez drzewa Avicennia i Rhizophora, z charakterystyczną plątaniną korzeni, wystającą ponad powierzchnię gruntu.
