Oficjalna nazwa: Mauretania, Islamska Republika Mauretańska
Oryginalna nazwa: الجمهورية الإسلامية الموريتانية
Stolica: Nawakszut
Ludność: 3 250 000
Powierzchnia: 1 030 700 km²
Język: arabski (dialekt hasaniya), wolof
Waluta: 1 ouguiya (UM) = 5 khoume
Największe miasta: Nawakszut (Nouakchott), Nawazibu (Nouadhibou), Kifa (Kīfah), Rosso, Kajhajdi (Kaedi), Atar, Bir Umm Karajn (Bir Umm Kurajn), Buki, Bu Tilimit, Fudajrik, An-Nama, Wadan, Walata, Rosso (Rusu), Szinkit, Tiszit, Tidżikdża, Zuwirat.
Mauretania to słabo zaludnione państwo w zachodniej Afryce, w znacznej mierze pustynne, chętnie wybierane przez turystów, ale politycznie niestabilne, choć polityczne spory, nawet jeśli przeradzają się sporadycznie w agresywne demonstracje, nie docierają do zachodnich regionów turystycznych.
Warunki naturalne.
Zachodnia granica kraju przylega do Oceanu Atlantyckiego, południowa na swoim zachodnim odcinku przebiega wzdłuż jedynej niewysychającej rzeki, Senegalu. Południe kraju leży w strefie Sahelu- dominują tam formacje trawiaste, sawanny z akacjami. Im bardziej na północ i wschód, tym silniej widoczny jest krajobraz pustynny. Przeważająca część kraju leży w obrębie Sahary, przez co gęstość zaludnienia całego kraju wynosi zaledwie nieco ponad trzy osoby na kilometr.
Kultura islamu, ale w innym wydaniu.
Obszar dzisiejszej Mauretanii zamieszkany był od starożytności. Później historia regionu nabrała tempa, zwłaszcza kiedy o wpływy w regionie zaczęli rywalizować Brytyjczycy, Holendrzy i Francuzi. Ostatecznie Mauretania stała się protektoratem i kolonią francuską, ale cena, jaką trzeba było za to zapłacić była wysoka- Mauretania utraciła znaczną część swojej odrębności kulturowej i dopiero po odzyskaniu niepodległości i proklamowaniu republiki islamskiej kultura zaczęła się odradzać, jakkolwiek nie jest pozbawiona europejskich akcentów i naleciałości. Murzyńskie plemiona, które pierwotnie zamieszkiwały tereny należące dziś do Mauretanii zostały silnie wyniszczone przez wszystkie wojny czarnego kontynentu i odbudowa rdzennej kultury stała się niemożliwa. Wybrzeże mauretańskie jest pod tym względem jeszcze uboższe, ponieważ budowa tam ośrodków wypoczynkowych stłumiła miejscowe zwyczaje, wprowadzając na ich miejsce porządek europejski. Nawet islam tego regionu bardziej przypomina dość liberalną religię turecką, gdzie miejscowi przyzwyczaili się do zwyczajów turystów, a nie wyjściową formę afrykańskiego islamu.
Nie ma miejsca na turystykę.
Mauretania przyciąga przede wszystkim turystów spragnionych widoku pustyni i tych, którzy chcieliby zobaczyć ocean. Obie grupy napotykają na dość silny opór mieszkańców, którzy z ukosa patrzą na traktowania Sahary jako obiektu turystycznego. Wśród lokalnych mieszkańców wciąż panuje słuszne skądinąd przekonanie o potędze pustyni. Z kolei na wybrzeżu mieści się rybactwo, które jest głównym generatorem dochodu Mauretanii, więc nie pozwala rozwijać się przybrzeżnym kurortom (choć to zbyt duże słowo na przeciętny hotel). Niemniej jednak turystyka w Mauretanii ma się dość dobrze, choć nie jest to raczej sposób na utrzymanie. Turyści jednak, którym nie odpowiada bezczynność, znajdą w Mauretanii coś dla siebie, ponieważ wciąż nie jest to turystyczna mekka i nie trzeba się bardzo starać, aby dotrzeć do miejscowej ludności i poznać jej, choć silnie zmienione, zwyczaje.
Zastrzeżenia islamu.
Ponieważ Mauretania jest republiką islamską, udając się tam na wakacje trzeba pamiętakuą zrazić do siebie lokalnych mieszkańców. W Mauretanii niemuzułmanie nie mogą zwiedzać meczetów, nawet w towarzystwie przewodnika, więc na poznawanie kultury muzułmańskiej od wewnątrz nie można liczyć. Warto także zapamiętać, że w islamie tydzień pracujący nie trwa od poniedziałku do piątku, ale od niedzieli do czwartku, w związku z czym w piątek i sobotę zamknięte są kantory, banki i inne instytucje. Zresztą w zakresie wymiany waluty niewiele można zdziałać, ponieważ ceny niewymiennej ugiji są niemal identyczne na terenie całego kraju.
