Oficjalna nazwa: Tadżykistan, Republika Tadżykistanu
Oryginalna nazwa: Ҷумҳурии Тоҷикистон
Stolica: Duszanbe
Ludność: 7 100 000
Powierzchnia: 143 100 km²
Język: tadżzycki
Waluta: 1 rubel tadżzycki (TJR) = 100 tanga
Największe miasta: Duszanbe, Chodżent (Chudzand), Kulab (Kulob), Kurgonteppa, Istarawszan, Konibodom, Wahdat, Isfara, Tursunzoda, Pandżakent
Tadżykistan jest śródlądowym państwem a Azji, przy zachodniej granicy Chin. Przez cały okres istnienia Związku Sowieckiego Tadżycka ASRR i Tadżycka SRR były dyskryminowane i nie przeprowadzono tu żadnych reform ani inwestycji, choć ciężko powiedzieć, czy byłyby one w stanie podnieść poziom życia w kraju. Tak czy siak, Tadżykistan wchodził w niepodległość jako jedno z najsłabiej rozwiniętych krajów dawnego bloku sowieckiego.
Warunki naturalne.
Ponad połowa kraju znajduje się an wysokości większej niż trzy tysiące metrów nad poziomem morza. Jedynie w bezpośrednim sąsiedztwie rzek Amu-daria i Syr-daria teren jest niższy, miejscami nizinny. Klimat jest wybitnie kontynentalny, na co nakłada się jeszcze astrefowość klimatu górskiego. Trzęsienia ziemi w Tadżykistanie zdarzają się, choć nie są często.
Kraj dla wojska.
Każdego roku Tadżykistan przeznacza na swoją siedmiotysięczną armię grubo ponad sto milionów dolarów, co stanowi kilkanaście procent produktu narodowego brutto. Przy takich wydatkach nie można było liczyć na rozwój turystyki, a tym bardziej jej instytucjonalizację. Tadżykistan ma owszem, bogatą przeszłość, ale zachowała się ona głównie w postaci kultury niematerialnej, ponieważ na konserwację zabytków zwyczajnie nie było pieniędzy, a wiele z nich zostało zniszczone w okresie sowieckim, jako zagrażające bezpieczeństwu wewnętrznemu państwa, co jest oczywiście absurdalne.
Poza hotelami brakuje także dróg i to zarówno w obrębie samego Tadżykistanu, jak też dróg dojazdowych. Niestabilna jest sytuacja polityczna, co sprzyja rozwojowi przestępczości, a to z kolei w sposób oczywisty zmniejsza turystyczne zainteresowanie tym krajem. Jedynie himalaiści chętnie trenują na wysokich górach Tadżykistanu, choć nawet duża część z nich rezygnuje z tych ćwiczeń na rzecz niższych, ale bezpieczniejszych gór.
