Oficjalna nazwa: Kanada
Oryginalna nazwa: Canada
Stolica: Ottawa
Ludność: 34 110 000
Powierzchnia: 9 976 140 km²
Język: angielski, francuski
Waluta: 1 dolar kanadyjski (Can$) = 100 centów
Największe miasta: Toronto, Montréal, Calgary, Ottawa, Edmonton, Mississauga, Winnipeg, Vancouver, Hamilton, Québec
Kanada to drugie po Rosji państwo świata pod względem zajmowanego obszaru. Granicę lądową posiada jedynie ze Stanami Zjednoczonymi, ciekawostką natomiast jest fakt, że granice morskie wytyczone zostały między Kanadą a Danią (Grenlandia) i Francją (wyspy Saint-Pierre i Miquelon). Całkowitż samodzielność nadawał Kanadzie dopiero Canada Act z tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego drugiego roku, choć do dziś ustrój to monarchia na czele z brytyjską królową, Elżbietą II.
Warunki naturalne.
Dużą część, bo niemal dziewięć procent całej powierzchni kraju, stanowią wody śródlądowe. Jeśli odliczyć je od całkowitej powierzchni to Kanada spada z drugiej na czwartą pozycję na liście największych państw. Bardzo urozmaicona jest linia brzegowa, zwłaszcza od strony zachodniej, gdzie znajdują się liczne półwyspy, wyspy, fiordy. Najwyższy szczyt to Mount Logan (5 959 m n.p.m.), ale spora część kraju ma także charakter nizinny. Klimat jest zróżnicowany, podobnie jak szata roślinna, w zależności od szerokości geograficznej.
Co dla turysty?
Głównym skarbem, jaki kanada ma dla turystów jest natura. W wielu miejscach naturalne środowisko nie zostało nawet do końca zbadane, nie wspominając nawet o zasiedleniu czy wykorzystaniu przemysłowym. Inną sprawą jest niedostępność wielu terenów- potrzeba albo bardzo dobrego samochodu, albo, lepiej, skutera śnieżnego. Góry Skaliste co roku przyciągają wielu turystów, podobnie jak wodospad Niagara, który nawet z myślą o nich został podświetlony barwnym światłem. Równie atrakcyjne, choć daleko bardziej niebezpieczne, może okazać się spotkanie z którymś z bardziej znanych zwierząt Kanady.
Kocioł kultur świata.
Niektóre źródła datują ślady osadnictwa w Kanadzie nawet na dwadzieścia kilka tysięcy lat przed naszą erą. Trochę więcej pewności jest co do datowania na dziewięć i pół tysiąca lat temu osadnictwa w rejonie Ontario. Na krótko odwiedzi Kanadę wikingowie, a po nich, niemal pięć wieków później dotarli tam europejscy odkrywcy, którzy z Kanada uczynili przede wszystkim importera futer. Ponieważ był to bardzo zyskowny interes, w czasie walk o wpływy zginęło wielu Francuzów i Anglików, ale przede wszystkim rdzennych mieszkańców Kanady, którzy pracowali dla oby stron, czasem także niemal niewolniczo. Na początku dziewiętnastego wieku, wraz z wojną między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią miejsce handlu futrami zajął przemysł drzewny, a ludność Kanady jednocześnie powiększyła się o imigrantów ze Zjednoczonego Królestwa, a zwłaszcza mieszkańców dzisiejszej Irlandii (wówczas części Korony Brytyjskiej). Po wielu dalszych niesnaskach wewnętrznych i Wielkim Kryzysie, który odbijał się w kanadzie echem aż do lat sześćdziesiątych, ustaliła się mniej więcej dzisiejsza struktura kulturowa Kanady. Jest to państwo wielokulturowe, w którym urzędowe są dwa języki pochodzenia europejskiego: kanadyjski angielski i kanadyjski francuski. Mniejszości językowe jednak także mają spore prawa, a warto o tym wspomnieć choćby ze względu na niemal milionową grupę mniejszości polskiej. Dziś Kanada to przede wszystkim kultura kolonizatorów, a w zdecydowanie mniejszym stopniu pozostałości kultury rdzennych mieszkańców kraju, jednak to właśnie dobra kultury Indian są otaczane szczególną opieką, pielęgnowane i promowane, wskutek czego wydają się często lepiej zachowane i lepiej eksponowane niż dorobek kolonizatorów. Wielokulturowe dziedzictwo jest dla Kanadyjczyków na tyle ważne, że znalazło ono swój wyraz także w kanadyjskim odpowiedniku Konstytucji.
