Oficjalna nazwa: Gwadelupa
Oryginalna nazwa: Région Guadeloupe
Stolica: Basse-Terre
Ludność: 405 000
Powierzchnia: 1 628 km²
Język: francuski (urzędowy) 99%, kreolski patois
Waluta: 1 euro (EUR) = 100 centów
Największe miasta: Pointe-à-Pitre, Le Gosier, Sainte-Rose, Le Moule, Les Abymes, Baie-Mahault
Gwadelupa nie jest samodzielnym państwem, ale terytorium zamorskim Francji, w związku z czym jest także krainą członkowską Unii Europejskiej, choć w ograniczonym zakresie- między innymi nie obowiązują na terytorium Gwadelupy zapisy traktatu z Schengen, czyli porozumienia o ruchu granicznym między krajami członkowskimi. To niewielkie, wyspiarskie terytorium jest bardzo gęsto zaludnione i w ostatnich dziesięcioleciach Francja podejmowała spore wysiłki na rzecz ograniczenia gęstości zaludnienia.
Warunki naturalne.
Gwadelupa to region kraina biorąca nazwę od największej wyspy w regionie. Poza tym w skład terytorium zamorskiego wchodzi jeszcze kilka innych większych wysp oraz kilkanaście mniejszych. Wszystkie są w mniejszym lub większym stopniu pokryte równikowym lasem tropikalnym i także wszystkie są pochodzenia wulkanicznego, a na samej Gwadelupie znajduje się wciąż czynny wulkan. Niektóre wulkaniczne wzniesienia podwodne, aby stać się wyspami, musiały porosnąć rafa koralową i można pomylić je z lagunami.
Kultura obca, a jednak znajoma.
Kultura Gwadelupy jest egzotyczna, ale nie powinna raczej niczym zadziwić europejczyka. Podstawową wartością jest reputacja, szacunek oraz gościnność. Gwadelupczycy, pomimo tego, że zdecydowana większość z nich deklaruje wiarę katolicką, dość liberalnie podchodzą do kwestii związków i stosunków między kobietami i mężczyznami. Każda zabawa, a jest ich naprawdę sporo, wiąże się z flirtami, tańcem i prawdziwym ucztowaniem. Wprawdzie główną potrawę Gwadelupy, colombo, europejczycy znają głównie z Turcji to jednak w Gwadelupie ma ona rangę niemal dania narodowego. Gdyby nie madras, także strój kobiet mógłby zostać uznany za dość finezyjny i niespotykany, ale w gruncie rzeczy europejski, choć z europejską kulturą nie ma nic wspólnego. Pomimo silnej przewagi katolicyzmu, nie występuje on w swojej czystej postaci, ale często miesza się z mitologią afrykańską, wiara w duchy i zabobony. Wiele z elementów kultury Gwadelupczyków zdaje się wyrastać z korzeni europejskich, ale zazwyczaj są to albo rdzenne obyczaje karaibskie, albo tez pozostałości po kulturze niewolników afrykańskich wykształconych i wychowanych w warunkach europejskich.
Przez kilkaset lat wszystkie te kultury wymieszały się ze sobą tworząc w miarę jednolity rys kulturowy Gwadelupy, w którym jednak wciąż daje się wyraźnie zauważyć wpływ lokalnej tradycji, zwłaszcza jeśli rozpatruje się stosunki pomiędzy płciami: choć to kobieta zazwyczaj jest głową rodziny, poza domem jest reprezentowana przez mężczyznę, co przypomina dość mocno konserwatywne środowiska islamskie. Nie jest to jednak wpływ islamu ale raczej produkt lokalnej kultury, wzmocniony przez władze kolonialne a potem ścisłą współpracę ze Związkiem Sowieckim niektórych kręgów decyzyjnych, gdzie rola kobiet była marginalizowana. Niemniej jednak jest to miejsce bezpieczne także dla samotnych kobiet, choć czasem nie da się uniknąć wścibskich spojrzeń i pytań tubylców.
Turystyka i rolnictwo.
Gwadelupa utrzymuje się głównie z turystyki i rolnictwa, jeśli nie liczyć subwencji rządu francuskiego. W ciągu jednego sezonu turystycznego statystycznie odwiedza Gwadelupę niemal taka sama ilość gości, ile wynosi liczba stałych mieszkańców, choć tu dane są niejednoznaczne ze względu na dość liberalne zasady przekraczania granic. Poza turystyką większość dochodu generuje tradycyjne rolnictwo na potrzeby własne i turystów. Główne szlaki handlowe łączą Gwadelupę z Martyniką i Francją kontynentalną.
